De laatste weken verplaats ik mij af en toe in de ‘gewone’ Griek. In enkele jaren tijd is hun hele dagelijkse bestaan qua inkomen overhoop geraakt met grote maatschappelijke en persoonlijke gevolgen. Het aantal zelfmoorden neemt toe. Honderden ambulance auto’s in Athene staan stil omdat er geen onderhoud meer gepleegd kan worden. Pensionado’s (ja, ja, de pensioenleeftijd is te laag) hebben tientallen procenten minder inkomen. Ambtenaren (ja, ja, er zijn er teveel)  worden bij bosjes ontslagen en de overigen moeten eveneens heel veel salaris inleveren. De werkeloosheid (ja, ja, ze werken sowieso niet zo hard) onder oud en jong neemt met grote stappen toe. En het einde van al deze ellende is nog lang niet in zicht. De meeste ‘gewone’ Grieken voelen zich volkomen machteloos. De kleine groep rijke Grieken heeft zijn miljarden spaarpot veiliggesteld in het buitenland. Het principe van ‘ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken’ viert hoogtij. De EU landen hebben al voor miljarden hulp geboden en ook zij belazeren hun eigen achterbannen met de belofte dat alles terugbetaald zal worden. De verbijstering over deze gang van zaken wordt bij mij steeds groter. Niet alleen vanwege het dreigende bankroet van Griekenland, maar vooral vanwege de manier inclusief de toon waarop op politiek niveau, inclusief Griekenland zelf, met elkaar getracht wordt de ‘gewone’ Griek te redden. Redden betekent allereerst natuurlijk een goed plan waar de Grieken zelf in hoge mate achter moeten staan. Echter de situatie is zo allerbelabberdst, dat de ‘gewone’ Griek geen zuurstof meer heeft, geen energie, geen vertrouwen om überhaupt een eerste stap te zetten. Ik moet denken aan de situatie in ons ‘gewone’ doorsnee gezin in 1953. Ik ben dan 7 jaar.  Lees verder →

Eindelijk ligt dan de envelop in de brievenbus. Ik lees er regelmatig over in de krant, ik hoor discussies over dit type onderzoeken op radio en tv. De laatste tijd denk ik wel eens: ‘Wanneer zal ik aan de beurt zijn? Ga ik dan meedoen? Wil ik het wel weten?’ Het gaat over het grootschalig bevolkingsonderzoek darmkanker, bedoeld voor mannen en vrouwen van 55 tot en met 75 jaar. Darmkanker is een van de moderne Westerse ziektes die vooral ook oudere mensen treft. Los van allerlei statistieken, kan ik dat vanuit mijn eigen omgeving beamen, want ik heb ik daar vele voorbeelden van, inclusief mijn allerliefste moedertje. Eerlijk gezegd is het een van de ziektes, waar ik wel eens aan denk. Sterker nog, ik merk dat ik de laatste jaren af en toe ongerust word bij die enkele keer dat ik een lastige stoelgang heb. Natuurlijk mag ik zelf beslissen of ik meedoe. De drempel is super laag. Je hoeft er niet voor naar het ziekenhuis. Je kunt alles thuis doen tijdens je normale stoelgang. En de overheid betaalt dit onderzoek en een eventueel vervolgonderzoek vergoedt de zorgverzekering. Het klinkt misschien raar, maar het voelt toch zoiets als wel of niet meedoen met de postcodeloterij, maar dan qua ‘prijs’ omgekeerd en zelfs als je niet meedoet, kan er een doemscenario werkelijkheid worden. Lees verder →

Het is weer een tijdje geleden dat ik een dagje meemaak vol adrenaline in mijn lijf. Staatssecretaris Teeven brengt een werkbezoek aan de Pauluskerk en in zijn kielzog komt ook burgemeester Ahmed Aboutaleb mee. Een dergelijk bobo bezoek levert een waar circus op. Als bestuursvoorzitter van de Pauluskerk mag ik tijdens dit werkbezoek optreden als gastheer. De afgelopen dagen is er in de media veel aandacht voor de BBB (Bed Bad Brood)regeling, op basis waarvan vluchtelingen zonder verblijfstitel recht hebben op minimaal nachtopvang. De voorzieningenrechter heeft daar in december een uitspraak over gedaan. Teeven is daar niet blij mee en wil er niet echt aan meewerken. Wij vanuit onze Pauluskerk vinden de Bed Bad Brood regeling juist een goede eerste stap op weg naar een rechtvaardiger en humaner behandeling van vreemdelingen. Het vreemdelingenbeleid is volgens de Pauluskerk niet effectief en zelfs inhumaan: er worden te veel fouten gemaakt in het afwijzen en toelaten van mensen die een verblijfsvergunning aanvragen, procedures duren veel te lang en zijn onzorgvuldig, het uitzetten van uitgeprocedeerde asielzoekers slaagt nauwelijks en het opsluiten van mensen zonder verblijfspapieren is onmenselijk en in strijd met internationale verdragen. De Pauluskerk is dan ook van mening dat het huidige vreemdelingenbeleid moet veranderen. Ten aanzien van de BBB regeling is afgelopen weken in nauw overleg met de gemeente besloten om in Rotterdam enkele kleinschalige nachtvoorzieningen te starten voor deze mensen zonder verblijfspapieren. Twee dagen voor dit werkbezoek hebben wij Teeven laten weten dat wij in de Pauluskerk officieel met een BBB-voorziening zijn gestart. Nu vandaag, dagen wij Teeven uit op dit hoofdpijn dossier. We heten hem welkom in het hol van de ‘BBB leeuw’.  Lees verder →