Wat kan er toch veel gebeuren in enkele weken. Afgelopen oktober onderga ik bij mijn huisarts zoiets als een APK keuring met als resutaat dat ik naar de oogarts, longarts en orthopeed verwezen wordt. Eerst een staaroperatie linkeroog. Het resultaat is verrassend. Ik zie de wereld weer helder en grotendeels zonder bril. Wel is een leesbril nodig. Dan een apneu onderzoek, dat resulteert in het gebruiken van een apneu apparaat in de nacht. Overdag voel ik mij veel fitter dan voorheen. Tenslotte krijg ik eind november een nieuwe linkerheup.
Iedereen weet dat je bij het ouder worden in een levensfase geraakt, waar slijtage, fysieke en psychische achteruitgang en kans op ziekten groter worden. Statistisch gezien is dit zeker het geval na vijfenzeventig jaar. Bij mij is op mijn zesenzeventigste duidelijk dat er enige revisie c.q. vervanging van lichamelijke onderdelen nodig is. Natuurlijk zie ik op tegen al deze bezoeken aan het ziekenhuis. Maar ik focus mij op het gegeven dat deze klachten medisch goed aan te pakken zijn. Mijn dagelijkse leven zal in kwaliteit toenemen. Daar mag ik hardstikke blij mee zijn, zeker in het licht van allerlei ziekten met een veel malen slechter perspectief, zoals kanker, ernstige hart- en vaatziekten of dementie.
Controle kunnen hebben en uitoefenen op je dagelijkse leven, is juist in deze fase van hoge ouderdom van het grootste belang. Volgens mij kun je daar niet vroeg genoeg op gaan voorbereiden. Al heel veel jaren ben ik bewust bezig mij op die fase voor te bereiden. Ik wil voorkomen dat ik fysiek en psychisch in een neerwaartse spiraal terecht kom.
Nu ik in zo’n APK moment zit, merk ik dat het lastig is om er positief in te blijven staan. Ik zie vooral op tegen de heupoperatie. Daarom praat ik mijzelf moed in en zoek ik steun bij anderen. Mijn lief heeft er baat bij als ik mij niet deprie opstel en gedraag. Mijn kleinkinderen willen graag met opa blijven spelen. Ik vraag familie en vrienden, die een heupoperatie hebben gehad, hoe zij die ervaren hebben. Horror verhalen wil ik niet horen. Bijna al deze lotgenoten steken mij een hart onder de riem: ‘Je gaat straks weer lopen als een kieviet.’ en ‘Als het moet, doe het nu en wacht niet tot je nog ouder bent!
Kijk, dat helpt!
fulltime pensionado 
via de mail:
Een opsteker: Begin dit jaar heeft een goede vriend van mij – iets jonger, 63 en te zwaar – een nieuwe rechter heup gekregen. Hij woont op een woonschip en vreesde dat hij daarvan af moest. Niets van dat. Hij loopt weer als een kievit en verlangt bijna naar de vervanging van zijn linker heup. Dus, komt goed!
Als 78 jarige een opbeurend verhaal!
Kom op, we worden ouder, dus hier en daar een onderdeel vervangen. Het helpt wel!
Opgewekt ouder worden, het kan niet anders
Wim
Beste Geert , beterschap met al deze ongemakken, groet van ons
Dorith Droog
via e-mail
Heb net je blog gelezen. Wat vervelend dat je tegen de ingrepen die je moet ondergaan opziet! De staaroperatie is je erg meegevallen. Wat een feest dat je nu weer beter kunt zien.
Ik onderga de operatie 2 december aan mijn linkeroog; eind januari/begin februari 2023 wordt mijn rechteroog geopereerd is de schatting. Ik ervaar het oogziekenhuis als heel prettig met heel aardige en zeer ervaren behandelaars. Geef me heel graag aan hen over.
Wellicht kan jij dat ook doen als je de heupoperatie ondergaat.
Veel sterkte,
via e-mail
Na je 75e kom je in een levensfase die ik zou benoemen als een voortdurende staat van onderhoud. Voordat je aan de terminale ziekten toekomt heb je eerst behandelbare ziekten en chronische ziekten. Dat vergt voortdurend onderhoud. Een nieuwe heup, prostaatbehandeling, ouderdomssuiker, afgebroken tand, artrose, reuma, huidkanker, enz; kortom na je 75e is goed onderhoud uitermate belangrijk naast in beweging blijven. Ik heb het dan nog niet eens over mentale en psychische lenigheid die je ook nog moet bewaren. Buitengewoon goed dat je tijdig een APK keuring laat uitvoeren. Zo zijn bij mij net de hechtingen eruit na een kleine verwijderingsingreep wegens huidkanker; ga ik 21 november naar de gehoortest en KNO arts om vervolgens op 23 november een wortelkanaalbehandeling te ondergaan. Als oudje slurpen we natuurlijk wel de kassen van de zorgverzekeraars leeg. Maar dat kan in dit onvolprezen land. Nou ja, ik ben niet verzekerd voor tandartskosten, dus dat kost je dan een keer een bedrag van ’n nieuwe racefiets. Beweging en actie is het eerste onderhoud. Dat doe je zelf. Voor het overige onderhoud zijn we het nederlandse zorgverzekeringsstelsel uiterst dankbaar.
Hou je taai op 22 november. Komt gewoon goed.
via e-mail
ik lees over je fysieke perikelen… part of life! Zelf heb ik de afgelopen jaren 2 operaties ondergaan, daarnaast krijg ik de nodige ondersteuning om ‘het lijf’ gaande te houden. Ongelooflijk wat een zorg en aandacht we krijgen, geweldig. Voel ik me met de dag minder Nederlander en meer Wereldburger, dankbaar ben ik voor de voorrechten die het leven in dit stukje aardbol me brengt. Van de vele vrienden en familieleden die heupoperaties ondergingen ken ik niets dan positieve verhalen. Alle reden om er op te vertrouwen, ik hoop dan ook dat je dat is gegeven.
via e-mail
Jeetje man! Je moet maar denken: ze zijn zo knap tegenwoordig… Maar ik begrijp wel dat je opziet tegen al dat gedoe. Laten we afspreken dat al je helemaal gereviseerd bent, we weer een keer koffie gaan drinken met een flink stuk taart erbij.
Houd je taai en alle goeds toegewenst,