Mijn lief, twee vriendinnen en ik staan na afloop van de dansvoorstelling bij een parkeergarage in de binnenstad van Den Haag. We kunnen er niet in omdat ik mijn parkeerkaartje niet kan vinden. Blinde paniek overvalt mij!
Op de heenweg hebben we al enige moeite om de (gereserveerde) parkeergarage te vinden. Gelukkig geeft dat geen problemen omdat we op mijn verzoek vroeg van huis zijn gegaan. Ik wil niet in tijdnood komen als er iets mis gaat. Sowieso neem ik de laatste tijd steeds meer voorzorgsmaatregelen voordat ik op stap ga: sleutels altijd in rechterzak, mapje betaalkaarten linkerbroekzak, route vooraf op google bekijken en zo meer. Altijd check en dubbel check!
Maar nu staan we daar voor een gesloten toegangsdeur en dan gebeurt het…..ik schiet in de stress…..Normaliter doe ik zo’n kaartje in mijn mapje met pasjes…..maar daar zit-ie niet in…… Ik voel in mijn jaszakken……en in mijn broekzakken….nop!…. Ik vraag mijn lief of zij het kaartje heeft….. niet dus! Ik moet het hebben….. Mijn hele lijf schiet in de paniekstand: hoe kom ik naar binnen en eenmaal binnen, hoe kom ik er zonder kaartje uit?…..
Ik kan even niet meer normaal denken. Dan komen er andere mensen aan wel met een kaartje. Gelukkig, we kunnen mee naar binnen.
Nog steeds in paniek vraag ik mij vervolgens af: ‘Wat, als de kentekenregistratie niet werkt bij het uitrijden?….. En oh, er is vast geen personeel….en ….en….???’.
Mijn medereizigers praten mij moed en vertrouwen in, hoewel ik dat nauwelijks hoor. De paniekknop staat nog steeds niet uit. Als ik uiteindelijk vol spanning in mijn lijf met de auto bij de uitgang kom, gaat de slagboom gewoon omhoog en kan ik er uit rijden.
Er is helemaal niets aan de hand….. pffff….!
De laatste tijd overkomt dat paniekerige mij steeds meer en daar ik baal als een stekker van. In onverwachte en relatief kleine situaties word ik een stresskip. Als gerontoloog weet ik dat het te maken heeft met ouder worden. Mijn stresshormoon huishouding gaat steeds heftiger opspelen en dan niet in de zin van uitdaging en energie, maar juist tegenovergesteld: angst, paniek, blokkade in het denken en na afloop moe.
En hoe paniekerig kun je zijn? Als ik thuiskom van dit avondje uit en mijn jaszakken leeghaal, heb ik ineens het parkeerkaartje in mijn hand.