Afgelopen week ben ik teruggekomen van een boeiende en enigszins avontuurlijke vakantie naar Israël en Jordanië. Wederom heb ik enorm veel indrukken opgedaan, leuke ontmoetingen en gesprekken gehad met mensen uit die landen en heel veel cultuur en natuur opgesnoven. Al die indrukken geven een enorme boost aan mijn dagelijkse leventje als fulltime pensionado!

Mijn lief en ik kiezen de laatste jaren voor verre vakantiereizen, liefst een beetje avontuurlijk en uitdagend. We hebben letterlijk en figuurlijk de tijd om eens goed om ons heen in de wereld te kijken naar ‘hoe andere mensen leven’.  Gelukkig kunnen we ons deze vakanties financieel (nog) veroorloven. Volgend jaar als ook mijn lief definitief met pensioen gaat zullen onze maandelijkse inkomsten behoorlijk dalen en dat betekent ‘de tering naar de nering’ zetten, ook wat vakanties betreft.

De reizen die we maken, hebben meestal een link met bijzondere momenten uit onze levensloop.  Zo ging onze eerste verre reis zeven jaar geleden naar Indonesië. In de jaren vijftig kwamen er in onze geboortestad Arnhem grote groepen gezinnen uit Ambon achter onze lagere school in noodbarakken te wonen. Dat maakte veel indruk, net als het Museum Bronbeek met haar KNIL militairen. Daarna zijn we naar Vietnam geweest. In onze jeugd hebben we fel gedemonstreerd tegen de Vietnam oorlog. Naar Rusland en Cuba zijn we gegaan omdat we nog verse herinneringen hebben aan de Koude Oorlog. Vorig jaar hebben we enkele landen,bekend van de oude Zijderoute bezocht: Iran, Turkmenistan, Oezbekistan en Kazachstan. Het liefst reizen we per trein, auto en bus. Het biedt de gelegenheid contact te hebben met mensen uit die landen.  

Dit jaar staat aanvankelijk Noord Korea hoog op mijn lijstje. Mijn lief heeft al lang de wens om naar Israël te gaan. Het is uiteindelijk de combinatie Israël en Jordanië geworden. De afgelopen drie weken hebben we deze landen in het beruchte Midden Oosten gebied bezocht. Jordanië, een vredig land met zeer aardige mensen, prachtige natuur en oude beschavingen. Israël, een land dat al gedurende ons hele leven een plek van grote onenigheid en geweld is. Het Heilige Land uit onze katholieke jeugd. De drang is groot om hier nog iets van te proeven, hoewel het voor ons voorbij is met het katholieke geloof.

Bij deze verre reizen willen wij ons niet teveel laten pamperen, het moet een beetje avontuurlijk zijn. Mijn lief en ik kiezen daarom niet voor groepsreizen, maar voor een individuele reis. Voor mijzelf sprekend wil ik actief mijn geest en lijf blijven uitdagen, want daar blijf je gezond en sterk bij. Populair gezegd kruip ik af en toe uit mijn comfortzone. Bij het ouder worden is dat extra lastig, omdat je stresshormonenhuishouding sneller in de war raakt. Een hoge stressfactor heeft het effect dat je niet meer kan genieten van het moment. Voor mij is stress de grote vijand van gelukkig ouder worden. Voor de uitdaging hebben we in Israël een huurauto gebruikt. Best spannend. Maar met hulp van de technologie – Google Me  – kunnen we redelijk makkelijk onze vooraf geplande reisdoelen vinden. Ook een kort verblijf in een Kibboets is enigszins avontuurlijk, evenals te voet de grens overgaan bij de Sheik Hussein Bridge. In Jordanië hebben we ons laten rijden op één keer na. Van Aqaba naar Amman, een rit van zo’n vijf uur, hebben we de bus gepakt. Het leuke is dat je dan meteen de enige buitenlander bent. Ons reisbureau – Your Planet Travel – zoekt altijd naar bijzondere plekken met prettige lokale hotels. Zij zorgen voor gidsen en chauffeurs waarmee je goed contact kan maken en leuke gesprekken kan voeren. In Jordanië hebben we twee nachten in een tent geslapen. In het natuurgebied Dana was het niet zo comfortabel in tegenstelling tot de grote Bedoeïentent in het ongelooflijk mooie gebied Wadi Rum. Het aardige is, dat je op deze plekken vaak de enige oudere bent tussen vooral jonge mensen.

Wordt vervolgd…..