Mijn laatste blog is alweer ruim drie weken geleden. Ik ben druk met andere zaken voor de buurt en de stad. Ik kan dat nu eenmaal niet laten, ook niet om er telkens een blog over te schrijven. Samen Leven heeft mij altijd bezig gehouden.

In mijn perspectief van ouder worden is het adagium dat ik ‘ER TOE WIL DOEN’. Sterker nog, ik denk dat heel veel 65 plussers dat willen. Wat ik ook vind is dat de samenleving baat kan hebben bij de enorme kennis en ervaring van ouderen op allerlei gebieden. Nu wordt er feitelijk weinig tot niets verwacht van de bijna drie miljoen ouderen in Nederland. In ons maatschappelijk systeem zijn er nauwelijks positieve, externe prikkels om dat human capital van 65 plussers te activeren en te benutten.

Vanaf het moment dat ik niet meer dagelijks opgeslokt word door mijn werk, krijgt mijn directe leefomgeving automatisch meer aandacht. Mij valt op dat er weinig (zichtbare) sociale contacten zijn tussen bewoners in mijn wijk. Samenleven anno 2019 in een Rotterdamse wijk is lastig, want de hele wereld lijkt er te wonen. Sommige mensen hebben de neiging vooral ‘ons kent ons’ te zoeken en te koesteren. Maar ieder mens is uiteindelijk op zoek naar een veilige plek om te wonen en daar is – hoe dan ook – verbinding voor nodig. De buurt, de wijk is één van die plekken waar ik ‘er toe kan doen’ als het gaat om verbinding. Die uitdaging geldt voor iedere burger en dus ook voor al die mede-pensionado’s, die de behoefte voelen om zich ergens in onze samenleving ten nutte te maken. Natuurlijk zoek je uitdagingen die het beste bij jou passen en waar je het meest ervaren in bent. Ik denk dat er voor ieder wat wils is.

Mijn ervaring ligt o.a. in het samenbrengen van mensen en iets organiseren. In 2018 hebben we met een groepje enthousiaste bewoners in onze wijk Struisenburg vier keer een ontmoetingsavond georganiseerd, inclusief een buurtkerstborrel onder de noemer Buurten aan de Maas. Binnen dat groepje zitten mensen met allerlei kwaliteiten en interesses. Iemand ontwerpt zeer professioneel een flyer. Een ander zorgt voor het verspreiden daarvan. Weer een ander zorgt voor de versiering van de zaal. We maken gebruik van een gebouw in onze wijk: Podium aan de Maas. In de jaren zestig is dit gebouw opgericht en geschonken aan de stad Rotterdam door de Duitse jongerenbeweging Aktion Sühnezeichen Friedensdienste. Dit gebouw, mede ontworpen door de beroemde architect Rietveld, is een soort levend monument ter nagedachtenis aan het bombardement in de 2e W.O.. De Stichting die dit gebouw exploiteert, heeft zich eerder nooit zo direct bezig gehouden met de wijk er omheen.

Sinds deze ontmoetingsbijeenkomsten voor de buurt, is deze Stichting zich extra bewust geworden van de oorspronkelijke doelstelling om een ‘levend’ monument te zijn voor de stad Rotterdam. Kort geleden hebben zij ruimte aangeboden voor een zogenaamde Huiskamer. Vanaf 8 mei starten we met een paar vrijwilligers iedere woensdag een Huiskamer. Wijkbewoners zijn daar welkom voor een bakkie en een praatje. En er zijn al nieuwe plannen: in juni een BuurtBarbeque, in september een Infomarkt en om meer groen rond het gebouw te krijgen willen zij samen met buurtbewoners een tuintje achter het gebouw realiseren.  

En dat de wijk in relatief korte tijd begint te leven bewijst ons laatste wijksuccesje: ‘de knijpploeg’. Sinds drie weken is een groepje van ruim vijftien zeer enthousiaste wijkbewoners wekelijks actief om papier en andere troep van de straten weg te halen met een soort knijper. Er wordt niet gezeurd van ‘dat moet de gemeente maar doen’. Gewoon je eigen verantwoordelijkheid nemen en samen je straatjes letterlijk schoon vegen. Elke week melden zich nieuwe wijkbewoners aan!

Het is mooi om te zien en te horen dat wijkbewoners trots willen zijn op hun wijk en daar een steentje aan bij willen dragen.

.