Afgelopen zaterdag loop ik op de markt in Rotterdam en hoor ineens iemand zeggen: ‘Je moet je stem laten horen anders wordt er zo over je heen gelopen!’ Dan zie ik een groepje mensen staan, waaronder Henk Krol de fractievoorzitter van de 50 Plus partij. Hij staat lekker ontspannen te smullen van een patatje mét bij Bram Ladage. Eigenlijk verbaast het mij niet hem te zien. Het is al jaren een trend dat landelijke lijsttrekkers uit de Tweede Kamer het land in gaan om stemmen te werven voor de Provinciale Statenverkiezingen, de Waterschappen en de Gemeenten. Zelfs worden er tijdens deze verkiezingen TV debatten gehouden met fractievoorzitters uit de Tweede Kamer. Natuurlijk begrijp ik dat er een relatie is tussen deze bestuurslagen, maar de eigen specifieke taken en verantwoordelijkheden van onze Provincies en de Waterschappen komen zo nauwelijks aan bod. Dit gedrag van de landelijke politiek holt naar mijn idee ons democratische politieke bestel uit. 

Wat mij tevens stoort zijn politieke partijen, zoals 50 Plus die zich specifiek richten op bijvoorbeeld ouderen. Natuurlijk legt een politieke partij accenten, maar het moet niet in de sfeer zijn van ‘ikke, ikke, ikke’….waardoor in de meeste situaties ‘de ander kan stikken’. Dit werkt sociale segregatie in de hand en daar zou niemand op moeten zitten te wachten. Onze geïndividualiseerde samenleving heeft juist baat bij meer samenwerking en samenhang tussen generaties. Ieders individuele levensloop is een trektocht door het leven beginnend bij de geboorte tot aan de dood. Of we willen of niet, we zijn als homo sapiens sociale wezens. Onze individuele trektocht doen we in een konvooi van mensen, dichtbij ons en verder af. In deze tijd van enorme versnelling op allerlei gebieden van het leven hebben in ieders levensfase jong, middelbaar en oud elkaar hard nodig: jongeren opgroeiend met ICT, KI en sociale media, die nog vol frisse energie en idealen leven; middelbaren hard werkend, carrière makend, die aanvankelijk denken de wereld aan te kunnen om vervolgens op zoek te gaan naar de zinvolheid van het bestaan; en dan ouderen zoekend naar zinvolle invulling van het dagelijkse bestaan, die reflecteren op het verleden om van daaruit kracht te vinden om deze derde levensfase inspirerend te leven. 

In alle gremia van onze samenleving is het niet alleen wenselijk, maar zelfs noodzakelijk dat alle generaties meedenken en – doen en zich uiteindelijk voor elkaar verantwoordelijk weten. Dat heet sociale cohesie. Ook ons democratische politieke bestel past daarin en dat moeten we koesteren. We kunnen op alle niveaus onze democratie positief beïnvloeden, zodanig dat er randvoorwaarden gecreëerd worden, die ons helpen tijdens de trektocht van het leven. Daarom ga ik mijn hele leven al stemmen, ook nu weer  op 20 maart voor de Provinciale Staten en de Waterschappen, vol overtuiging zelfs. Ik weet wat ik belangrijk vind voor het (leef)klimaat in mijn directe omgeving in zijn algemeenheid, maar ook specifiek. Mijn huis bijvoorbeeld staat benedendijks aan de Maasboulevard, een zeer drukke verkeersader in Rotterdam. Verbetering luchtkwaliteit waaronder verminderen van fijnstof en een goed onderhouden dijk langs de Nieuwe Maas zijn voor mij en veel van mijn buren, belangrijke onderwerpen waar zowel de Provincie als het Waterschap politiek en bestuurlijk verantwoordelijk voor zijn. We proberen er zelf ook wat aan te verbeteren met kleinschalige wijkprojecten. Een ander voorbeeld is de regionale bereikbaarheid. De laatste jaren neemt de filevorming rond Rotterdam enorm toe. Veel van mijn vrienden wonen in Vlaardingen. Ik wil graag mijn auto zo weinig mogelijk gebruiken en daarom is goed openbaar vervoer in de regio belangrijker dan meer asfalt. 

Naar TV debatten met landelijke lijsttrekkers kijk ik niet, dat levert geen directe informatie op. Ik probeer daarom via internet en de Kieswijzer zicht te krijgen op de politieke programma’s van de Provinciale Staten en de Waterschappen.