Na een serie van tien vakantieblogs is het even omschakelen in mijn hoofd. Het reizen met de Transmongolië Express samen met mijn lief is een bijzonder avontuur geweest. We hebben met volle teugen genoten. Zo’n vakantie duurt voor je gevoel langer dan normaal. Alles speelde zich als het ware af in de vertraagde tijd en dat helpt om extra te genieten. Je hebt weinig andere dingen aan je hoofd, geen beslommeringen of anderszins. Je geniet van het moment, het nu. Je treedt behoorlijk snel uit je comfortzone en je geeft je over aan de omstandigheden. Je past je een beetje aan en probeert nieuwsgierig te zijn naar het waarom en waartoe. Je vindt het vanzelfsprekend dat mensen anders leven dan jij. Je hoeft niet te integreren of te assimileren, maar je toont respect voor de medemens en hun leefwijze. Het is verbazingwekkend dat je in zo’n andere leefomgeving, zo simpel en basic zonder enige luxe, volop kan genieten en zelfs af en toe overrompeld wordt door een immens geluksgevoel.
Enkele dagen geleden valt mijn oog op een advertentie: de Golden Eagle Trans-Siberian Express van Moskou naar Vladivostok. Twaalf dagen met een super luxe trein met compartimenten met privé douche, toilet en twee prachtige restauratiewagons. Prijs all inclusive vanaf 30.000 euro pp. en het maximum aantal deelnemers bedraagt zestig. Ik neem aan dat het voor de deelnemers aan deze luxe reis ook een vakantie is in de vertraagde tijd en dat zij volop zullen genieten. Wel zullen zij minder direct ervaringen opdoen met de lokale bevolking en hun leefomstandigheden. Zij zullen niet ervaren hoe het is om dagen niet te douchen, om over wildplassen en – poepen maar niet te spreken. Ongetwijfeld zullen zij het ook een avontuur vinden en zich hier en daar moeten aanpassen. En het zal hen een gevoel van geluk geven als zij romantisch aan het diner in de rijdende restauratiewagon zitten met een prima glas Bordeaux wijn in hun hand.
Ik vraag me af: ‘Is mijn (ons) genieten en geluksgevoel nu anders, beter, minder dan dat van hen?’ ‘Maakt geld gelukkig(er)?’ is mijn vervolgvraag. Mijn reis was lang niet zo duur, maar voor een gewone vakantie uitgave zit ik wel boven het gemiddelde dat mensen uit (kunnen) geven. Kan het je iets schelen hoe je het doet of wat je doet? Maakt het iets uit? Als je maar geniet en gelukkig bent! Zondag 1 oktober begint de Maand van de Geschiedenis. Het thema dit jaar is geluk. Herman Pleij heeft een essay hiervoor geschreven ‘Ja, we hebben een obsessie met genieten en gelukkig willen zijn’. Er is zelfs sprake van een moderne geluksindustrie, zoals bijvoorbeeld de reisorganisatie branche. Deze speelt in op ons welzijn en welbevinden door ons – gedurende een korte periode – bewust te willen laten genieten en gelukkig te zijn. Het is, zo formuleert Herman Pleij het, maakbaar geluk op bestelling. Bijzonder is, dat ik binnen ‘maakbare geluk op bestelling’ gemerkt heb dat het mogelijk is om echt te genieten en geluksgevoel momenten te hebben. Misschien zelfs is het wel gemakkelijker dan in het ritme van het dagelijkse leven. Diezelfde ervaringen zullen de mensen in de super luxe Golden Eagle trein hebben.
Geluk is voor mij heel persoonlijk en intiem en gaat verder dan genieten. Het is een intieme, persoonlijke gevoelservaring, die je plotseling overkomt en die altijd snel weer verdwijnt. Terugdenkend aan onze vakantie is voor mij het mooiste geluksmoment geweest de vroege ochtend dat ik samen met mijn lief op een klein krukje voor onze ger zat. Midden in de uitgestrekte steppe van Mongolië werd ik overvallen door een diep gevoel van geluk. Het duurde kort, maar het klopte perfect. Ik voelde mij even in het paradijs op aarde.
En heerlijk is het gevoel dat je nergens meer naar toe hoeft, en zo’n gelukservaring beleeft op de plek waar je bent!