Na mijn blog ‘mannen-onder-elkaar’, kan ik er natuurlijk niet om heen iets over vrouwen te schrijven. Het zal de lezer duidelijk zijn dat ik mij met dit onderwerp enigszins op glad ijs begeef. Ik ga dus niet in op het stereotiepe beeld dat vrouwen-onder-elkaar veel fanatieker communiceren dan mannen; minder easy en vrijblijvend. Ik houd het dicht bij mijzelf en kijk terug en vooruit in mijn leven naar mijn eigen ervaringen met de andere sexe, vrouwen. Allereerst en aanvankelijk volledig onbewust heeft er een natuurlijk identificatieproces van geborgenheid, veiligheid en liefde plaatsgehad met mijn allerliefste moedertje. Later besef ik dat zij met haar ongelooflijk optimisme en haar grote kracht mij, en mijn broers en zussen, heeft laten zien dat je gelukkig kunt leven ondanks allerlei tegenslagen. Ik weet zeker dat mijn moeder een voorbeeld heeft genomen aan haar eigen moeder, die wij als kinderen kleine oma noemen omdat ze letterlijk klein van stuk is. Zij heeft ook een voorbeeld genomen aan haar schoonmoeder, die wij grote oma noemen. Ik weet mij goed te herinneren dat grote oma in de naoorlogse jaren altijd klaar staat om mijn moeder met haar jonge gezin en zwaar zieke man te steunen met raad en daad. Kleine oma is meer van het bidden en knuffelen in mijn beleving. Weer vele jaren later ver in mijn volwassenheid ontmoet ik tante Marietje, de zus van moeder. Zij keert na ruim 50 jaar gewerkt te hebben als missiezuster en vroedvrouw in Afrika in de jaren 80 terug naar het klooster in Nederland. Zij mag eindelijk in haar leven genieten van de familiecontacten die zij daarvoor altijd op grote afstand (letterlijk en figuurlijk) heeft moeten houden. Zij wordt de steun en toeverlaat van moeder in haar laatste jaren. Ik zelf geniet met volle teugen van de regelmatige bezoekjes die ik haar breng. Ik ervaar die momenten als enorme opstekers, die ieder mens af en toe hard nodig heeft. Al eerder noem ik in mijn blog (5 september 2014) tante Bep, die in haar leven dat maar liefst 92 jaar heeft mogen duren, heeft laten zien hoe je gelukkig en zinvol oud kan worden dankzij ‘leven met hoop’. Nu terugkijkend kan ik zeggen dat het vooral familievrouwen zijn geweest, die mij hebben laten zien en voelen hoe je ‘con amore’ in het leven kan staan. En natuurlijk heb ik als kind mij ook kunnen identificeren met andere meisjes. Vooral spannend zijn kinderspelletjes als vadertje en moedertje spelen en – nog spannender – doktertje spelen. Later in mijn puberteitsfase wordt die ontdekkingstocht ruimschoots voortgezet. Een uniek volledig ander ‘con amore’ proces begint in 1972 als ik smoorverliefd word op mijn lief: de topvrouw onder de familie-topvrouwen! Natuurlijk is het af en toe hard werken in je relatie, maar als je leeft met hoop en vertrouwen in elkaar kan er iets moois groeien, durf ik nu te zeggen. En extra mooi vind ik die momenten, als we allebei onze pure jongensachtige- en/of meisjeachtige gevoelens naar boven durven te laten komen. Die momenten geven een onuitgesproken, groots en onbevangen geluksgevoel. Soms, als de grote boze wereld om mij heel dichtbij komt, heb ik behoefte aan die onbevangen kindkracht. Ik zou die willen gebruiken om de wereld tegemoet te treden, bijvoorbeeld nu, als er tienduizenden vluchtelingen bij mij op de stoep staan. Ik hoor deze week Angela Merkel zeggen dat ze onverkort haar kreet ‘Wir schaffen das’ herhaalt, omdat ze gelooft in de kracht van mensen, in de kracht van haar land: een topvrouw! Ik zie vorige week op de VPRO een documentaire over de Nederlandse Sigrid Kaag, de hoogste VN baas in Libanon. Daarvoor heeft zij leiding gegeven aan de VN missie die de chemische wapens in Syrië moest ontmantelen en daarvoor is zij directeur van Unicef geweest. Zij blijkt een diplomaat te zijn, die mondiaal denkt, boven partijen kan staan en vol vertrouwen in zeer complexe politieke situaties weet te denken en te handelen. Ze maakt zelfs kans om de opvolger te worden van Ban Ki-moon. Als deze vrouw dat niet wordt, dan hoop ik dat zij de nieuwe minister-president van Nederland wordt: een topvrouw!

Topvrouwen, zoals mijn moeder, kleine oma, grote oma, tante Marietje, tante Bep en, last but not least, mijn lief, doen mij vol goede hoop zeggen:

fijne feestdagen en een ‘con amore’ 2016!