De herfst is begonnen. Ik zie nooit zo uit naar deze tijd van het jaar, mijn lief wel. Zij vindt dit een gezellige tijd: snel donker, open haardje aan, kaarsjes branden, gordijnen dicht en dan heerlijk samen op de bank met een glaasje rode wijn (Bordeaux). forest-777122_640Natuurlijk vind ik dat laatste ook heerlijk, maar bij mij werkt dit jaargetijde zodanig op mijn gemoed, dat ik er gauw chagrijnig van word. Dat chagrijn wordt extra versterkt als ik aan het eind van het jaar altijd weer die lange to-do-lijst zie liggen met allerlei zinnige en onzinnige zaken die mijn dagelijks leventje (on)mogelijk maken: de griepprik halen, de APK keuring van de auto regelen, de datum voor de onderhoudsbeurt van de CV ketel plannen, de schoorsteenveger bellen, de dakgoten schoonhouden van bladeren en de buitenkraan afsluiten. Absoluut niet motiverend vind ik de afhandeling van al die verzekeringspolissen ‘voor van alles en nog wat in het leven’. Voordat ik aan mijn winterslaap mag beginnen, moet ik eerst deze zogenaamd noodzakelijke pamperservicepapperassen hebben bekeken en betaald. De meeste polissen berg ik altijd meteen ongezien in mijn archief op. Maar dit jaar ga ik mij zomaar ineens, voor het eerst in mijn leven, in mijn pamperpolis DELA Uitvaartplan 2016 verdiepen. Kennelijk ben ik in een zwaarmoedige stemming, want anders kan ik niet verklaren waarom ik mij nu voor die polis zou interesseren. Ik zie dat de DELA, om het overzichtelijk te houden, een soort tienpuntenlijstje heeft opgesteld van basisdiensten, waar ik recht op heb. Dat begint met vervoer van de overledene, ook vanuit het buitenland. Dat ‘buitenland’ is goed om te weten, want ik heb ook nog een doorlopende reisverzekering waar zoiets in kan staan. Verder lees ik, dat ik recht heb op 75 dankbetuigingen met postzegels of 200 bidprentjes. Hé, denk ik, hier moet ik goed opletten, want het is of het een of het ander. En kennelijk bestaan er nog steeds bidprentjes. Of staan die bidprentjes alleen in polissen voor (ex) katholieken? Gelukkig zit ook de uitvaartkist in de basisdiensten, wel de meest eenvoudige. Ik word bij het lezen van deze polis ineens minder zwaarmoedig, een beetje balorig zelfs. Misschien moet ik bij de Dela eens opperen dat mijn lief en ik als bonus voor meer dan 40 jaar levend lidmaatschap wel in aanmerking zouden mogen komen voor een bonus, bijvoorbeeld een iets luxere uitvaartkist? Even verderop lees ik, dat ik naast al die praktische zaken ook recht heb op een vast bedrag van 597 euro, vrij te besteden. Als ik wil, kan ik dit bedrag ook nog verhogen door extra bij te betalen: een soort spaarrekening, maar dan wel met nul procent rente. En de extra service van deze pamperverzekering kan niet op. Ik mag kosteloos hulpvragen over testament, schenking, samenlevingscontract, huwelijkse voorwaarden of echtscheidingsconvenant voorleggen bij de DELA VoorelkaarDesk. Kosteloos is ook nog de DELA Nabestaandenzorg, die praktische, financiële, juridische en emotionele hulp aan nabestaanden biedt. Het is een beetje flauw om te zeggen, maar kosteloos financiële hulp bieden…….? Het zou mooi zijn, zo zit ik te overdenken, als deze uitvaartpolis eens wat interactiever van opzet zou zijn. Zo kan ik tijdens mijn leven al uitgedaagd worden zelf mijn bidprentje te maken op de datum na. Tijdens de interactieve uitvaartdienst vraagt de voorganger dan aan iedere aanwezige de datum er zelf op te schrijven. De communicatie met mijn sociale omgeving voor en na mijn overlijden kan ik zo voorbereiden dat de nabestaanden straks met één simpele muisklik via email, App, Facebook, Twitter en linkedIn de wereld kond kunnen doen van mijn verscheiden. En als ik toch liever communicatie via een hard copy met postzegel wens, kan ik van tevoren een postzegel ontwerpen en aanschaffen, bijvoorbeeld met mijn eigen afbeelding, een soort selfie dus! Misschien is het slim om als tegenhanger en concurrent van deze DELApamperservice een zogenaamde Selfie Interactieve Uitvaart Tool te ontwerpen, inclusief gratis tips om de herfst en de winterperiode met een goed gevoel door te komen. Nu ik dit alles zo overdenk, voel ik de energie in mijn levend lijf binnenstromen.

Nu nog Sinterklaas (met of zonder zwarte Piet), Kerst (met of zonder vrede) en Oud en Nieuw (met of zonder rellen) en dan op naar het nieuwe jaar 2016, waarin ik hopelijk mag vieren dat ik al 70 jaar op deze boeiende aardkloot mag rondlopen…