Wie kent dat gevoel niet? Je hebt alles wat je hartje begeert: een partner, een baan, een huis, een lieve familie en goede vrienden en toch zit je niet lekker in je vel. Het werk valt je zwaar, je partner zie je te weinig, je huilt spontaan, je bent al maanden grieperig en dat gaat maar niet weg. Het lukt je maar niet om daar verandering in te brengen. Je werkt vier dagen, de vijfde dag heb je nodig om bij te komen en de zesde dag om allerlei routineklusjes te doen zoals boodschappen, huis op orde brengen. Alleen op de zondag heb je een beetje energie, maar dan is er meestal weer een andere ‘verplichting’. Je raakt het rotgevoel maar niet kwijt.

Soms is het handig om pensionado te zijn. Je weet uit eigen ervaring dat er goede tijden zijn, maar ook slechte. Je weet ook dat in geval van slechte tijden de oplossing vaak niet een kwestie is van harder werken, of harder iets anders doen of in de slachtofferrol gaan zitten. Wel kun je zeggen dat ieder mens zelf de belangrijkste bron is vanwaar je uit de misère kan komen. Als het rotgevoel echt lang duurt en ik er niet ‘gewoon’ uitkom, denk ik aan de filosofie van de logica van het gevoel van de cultuur filosoof Arnold Cornelis. Ieder mens bouwt een innerlijke kracht op tijdens zijn leven. Deze kracht wordt steeds meer gevoed vanuit je gevoel. Het gevoel geeft steeds duidelijker aan of datgene wat je doet ( of niet doet) goed of niet goed voor jezelf is. Om dat gevoel en die kracht weer te ervaren, ga ik eerst voor mijzelf wat dieper in mijn eigen verleden terugkijken. Ik ga bewust op zoek naar wat hoogte- en dieptepunten in mijn leven tot nu toe en probeer te ontdekken hoe ik daar mee omgegaan ben. Ik teken – heel schools – een tijdlijn en verdeel deze in perioden van tien jaar tot heden, mijn huidige leeftijd. Vanaf mijn huidige leeftijd trek ik de lijn in streepjes verder: mijn toekomst. Ik stip dan boven de lijn enkele hoogtepunten aan uit bepaalde perioden in mijn leven en schrijf daar wat kernwoorden bij. Hoe hoger de stip, hoe belangrijker het moment. Datzelfde doe met enkele dieptepunten, maar dan onder de lijn. Als ik die punten met elkaar verbind, dan zie ik een golvende lijn met hier en daar behoorlijke uitschieters. Vanuit het heden probeer ik dan terugkijkend er de positieve krachten in te zien: ‘Kijk toen ben ik er ook uitgekomen’ of ‘Oh, daar maak ik dezelfde fout’ of ‘Dat is een mooi leermoment geweest.’ Ik ervaar dan in het heden bewust mijn eigen kracht, mijn energiebron, en daar zit mijn zelfsturing. En die zelfsturing kan ik dus goed gebruiken om uit de huidige dip te geraken. Het mooiste is deze oefening samen met een ander, bijvoorbeeld je geliefde, te doen: ieder tekent zijn eigen tijdlijn en na afloop bespreek je deze met elkaar. Je versterkt elkaar dan enorm en je zult zien dat je de hele wereld weer aankan.

Soms helpt het om te dagdromen over geluk. Het geeft je voor even een fijn gevoel. Het kan je energie opleveren, die je anders niet kan vinden. Door het op te schrijven kun je dat fijne gevoel nog even vasthouden en herbeleven. Je gaat dan als het ware de communicatie aan tussen jouzelf en de droom. Deel daarna jouw droom met een ander. Op die manier plaats je de droom in jouw werkelijkheid en geef je deze de kans om positief van invloed te zijn op je dagelijkse leventje.