Mijn dochter is op huizenjacht en vraagt mij zaterdag mee te gaan. Wij hebben eerder al in huizen rondgekeken met een makelaar erbij. Je loopt dan in een bewoond huis, kijkt in woonkamers, keukens, slaapkamers, badkamers, doet kastdeuren open en kijkt naar foto’s en boeken. Zowel mijn dochter als ik voelen ons een beetje voyeurs als we zo in andermans persoonlijke leefsfeer rondstruinen. Dit keer is het Open Huizen dag en krijgen we in twee huizen een rondleiding van de bewoner zelf en dat voelt meteen anders. Je merkt aan de bewoner dat hij het ook spannend vindt om vreemde mensen in zijn huis rond te laten lopen, dus loopt hij eerst zelf mee en vraagt dan of we nog even op eigen houtje rond willen kijken. Voor dat hij een kastdeur opentrekt, verontschuldigt hij zich voor de rommel. Ook geeft hij af en toe een achterliggende verklaring op een vraag van ons of op een feitelijke situatie. Natuurlijk gaat het qua contact niet diep, maar er ontstaat meer vertrouwelijkheid in deze korte ontmoeting. Zowel mijn dochter als ik, vinden dit een stuk prettiger huizen bekijken dan met een makelaar.

De afgelopen week heb ik een aantal ontmoetingen mee mogen maken (wel van heel andere orde overigens) waarvan je kan zeggen dat die zeer vertrouwelijk en intiem waren. Van die momenten waarin je elkaar in gesprekken heel persoonlijk meemaakt, waar je zomaar even in iemands meest persoonlijke leefgebied mag binnenkijken. Je deelt dan echte vertrouwelijkheid.

Zo’n bijzonder intiem moment is donderdag als ik met mijn drie broers heb afgesproken. Sinds enkele jaren organiseren wij een broersdag, dit keer in onze geboortestad Arnhem. Omdat het prachtig weer is gaan we op een elektrische fiets rondtoeren en allerlei oude, bekende plekken van vroeger opzoeken. Natuurlijk hebben we een aantal zonnige terrasjes aangedaan en daar hebben we met elkaar heerlijke, open en persoonlijke gesprekken. Onze gesprekken gaan over het verleden, onze opvoeding, onze ouders, maar ook over het heden: oud worden en oud zijn en hoe we op dit punt van ons leven terecht zijn gekomen, en wat we er van bakken, ieder vanuit zijn eigen levensloop. Het zijn gesprekken waar je elkaar als broers respecteert in ieders wijze van doen en laten. Het is mooi om te ervaren hoe we mogen zijn wie we zijn. Soms vallen we in de discussie nog even terug in oude patronen. Dan proberen we elkaar te overtuigen dat je het anders zou moeten doen. Op die momenten merk je dat iemand zich aangevallen voelt en dat er dan een afschermingsreflex in werking treedt. Maar gelukkig zijn we als broers in onze kontakten zo ver dat we daar van weg proberen te komen door vooral goed te laten merken dat we echt luisteren naar elkaars verhaal en de onderliggende gedachten. Een ander mooi intiem moment is op de vrijdagavond als we met een paar vrienden gaan eten, omdat onze vrouwen een weekendje weg zijn. Alsof het in de atmosfeer hangt, maar ook hier vindt een boeiend en persoonlijk samenzijn plaats. Als goede vrienden proberen we elkaar op allerlei onderwerpen, die ons bezighouden reflectie te geven over hoe we dat zien en hoe we daarna handelen. Net als bij de gesprekken met de broers is het af en toe wat lastig als een van de gesprekspartners zich aangevallen voelt, of niet goed gehoord. Juist dan komt het er op aan in de vriendschap.

Mij valt op dat juist nu in de fase van ouder zijn, niet alleen ik, maar veel mensen om mij heen die in dezelfde levensfase zitten, bezig zijn met zoeken naar betekenisvolle relaties. Het is geen toeval dat zich in een tijdsbestek van drie dagen, zoveel intensieve gespreksmomenten voordoen. Het feit alleen al dat we sinds enkele jaren een broersdag organiseren, betekent al dat we in een fase van ons leven zijn beland waarin we extra behoefte voelen onze familieband te beschouwen en hernieuwen. Ook ervaar ik sterk dat vrienden tijd vrijmaken om te investeren in een diepergaand contact. Ieder mens heeft die behoefte, maar mijn ervaring is dat deze behoefte aan persoonlijke sociale contacten steeds iets groter wordt. Wellicht maakt ‘het wat ouder zijn’ het gemakkelijker om deze verdiepingsslag te maken. Je wilt steeds dichter bij jezelf komen en je weet dat er diep in je onderbewuste gevoelens zitten, die geborgd moeten worden. Pas dan ervaar je vol leven.

Echte vrienden zijn oprecht en zoekend nieuwsgierig naar de diepere betekenisvolle laag (-citaat vriend).