21 januari 2014

Nu moet ik oppassen niet in een zwart gat te vallen. Betaalde arbeid heeft 45 jaar mijn leefritme bepaald. Het is klip en klaar dat dit langzamerhand overgaat in fulltime pensionado zijn. Statistieken laten hoge percentages depressieve ouderen zien, mensen die zich vervelen, die zich nutteloos voelen. Ik ben wel eens jaloers op mensen die op een heel gemakkelijke manier nieuwe inhoud en vorm geven aan hun pensionado leven. Ik voel het zelf als een soort contradictie: mijn daginvulling ligt helemaal open; ik weet niet zo goed hoe ik daar een nieuwe en zinvolle invulling aan kan geven; vervolgens besluit ik twee uur vroeger op te staan en maak de dag dus langer. Maar wat gebeurt er? Na één week vroeg opstaan, vind ik de eerste twee uur van de dag een heerlijk begin. Mijn hoofd is nog fris en vrij. Ik kan lekker rustig van alles bedenken en afwegen. Ik word niet opgejaagd, alleen af en toe door onze bejaarde poes, die aandacht vraagt.

Het voelt als een warm bad, lekker ’s morgens voor dag en dauw werken aan mijn blog.