Ik merk dat bloggen voor mij werkt als mediteren: ik zet de tijd even stil en probeer in mijzelf te gaan. Daar komen dan ‘verse’ gedachten te voorschijn die mij inspireren, niet alleen voor de dag die verder komen gaat, maar ook voor de nabije toekomst. Ik doe dit allemaal omdat ik merk dat er de laatste twee jaren veel in mijn dagritme verandert. Het lijkt soms of het moeilijker is voor mij om energie te halen uit mijn ‘dagelijkse leventje’ en dat is raar. Ik ben hardstikke gelukkig met mijn gezin, mijn beide families, mijn vrienden en veel van mijn (zakelijke) relaties. Dit geeft een gevoel van dankbaarheid en trots, want ik heb er mijn best voor gedaan en doe dat nog steeds. Maar wat is er nu anders, dan voorheen? Ik kan maar één hoofdreden bedenken: ik denk veel meer na over de korte tijd die ik nog te gaan heb in mijn leven. Die gedachte geeft mij ook het gevoel meer op mijzelf aangewezen te zijn. Heel praktisch speelt mee dat mijn advies en consultancy werk minder wordt. Er komt ineens veel ruimte in mijn dagelijkse leven. Ik heb nu de tijd en ik voel de noodzaak om te gaan kijken hoe ik mijn dagelijkse leven denk in te vullen.

Ik besef dat mijn leven er anders uit komt te zien. Ik wil zoveel mogelijk zelf de route bepalen en dat vraagt extra energie. 

.