Tijdens onze vakantie in Spanje krijg ik bij het lopen behoorlijk last van mijn linker heup. Ik weet dat er al lange tijd een lichte slijtage in dat heupgewricht zit en dus is mijn eerste gedachte ‘dat wordt een nieuwe heup’. Tegelijkertijd gebeurt er mentaal iets heftigs. Als ik ergens in mijn lijf pijn voel, associeer ik dat tegenwoordig met mijn leeftijd. Het is een hypochondrische focus, waar ik steeds meer last van krijg nu ik de vijfenzeventig jaar gepasseerd ben. Zo van ‘Oei, ga ik nu echt aftakelen?’.

Al jaren is het boekje Oei, ik groei! een wereldwijde bestseller voor ouders met een opgroeiende baby. Ook onze pasgeboren kleinzoon Lio wordt gespiegeld aan de – daarin beschreven – tien sprongetjes van de baby op mentaal en fysiek vlak. Veel ouders ervaren deze kennis over de ontwikkeling van hun baby als erg prettig en geruststellend. Na deze tien stappen gaat de groei natuurlijk door.

In mijn vakgebied, gerontologie, blijkt uit longitudinaal onderzoek dat de groei op zowel fysiek als mentaal gebied zelfs tot op hoge leeftijd door gaat of door kan gaan. Daar moet je overigens actief aan blijven werken. Onderzoek laat eveneeens zien, dat vanaf gemiddeld het vijfenzeventigste levensjaar de kans groot is, dat het snel bergafwaarts kan gaan met je algehele gezondheid.

Mentaal gezien voel ik mij hooguit ergens in de zestig, echter mijn biologische leeftijd is dat niet. Daarom raak ik bij opkomende fysieke pijntjes en ongemak gauw in de paniekmodus van ‘Oei, ik ga nu echt aftakelen’. Wellicht speelt mee dat ik in mijn leven nauwelijks zware of ernstige fysieke ellende heb meegemaakt.

Onderzoek in het ziekenhuis vorige week wijst uit dat de slijtage in mijn linkerheup niet groter is geworden ten opzichte van tien jaar geleden. Voorlopig dus geen nieuwe heup. In overleg met mijn huisarts komt de fysiotherapeut nu in beeld om te helpen mijn spieren in rug en been te versterken. Als mentale oppepper benadrukt mijn huisarts: ‘Dit fysieke ongemak gaat gewoon weer over’….

Gelukkig maar!