Het kan met mijn leeftijd te maken hebben. Ik vind het steeds lastiger om al die dagelijkse berichtgevingen over corona, de formatieperikelen, de vluchtelingenstroom, de klimaatconferentie, Hazes, Wappies, tweedeling, vrijheidsberoving en ga zo maar door een plekje te geven in mijn hoofd. Het is veel, erg veel, het komt van alle kanten op je af en berichtgeving wordt vaak enorm opgeklopt. Als pensionado heb ik alle tijd om hierover na te denken. Dat is op zich niet verkeerd, maar ik merk dat ik niet moet gaan malen en vervolgens afhaak. Dat voelt absoluut niet goed. In combinatie met het feit dat stress toeneemt bij het ouder worden, vraagt dit omgaan met die enorme overkill aan dagelijkse berichtgeving om een persoonlijke strategie. Ik wil niet een sikkeneurige oude man worden.

Achtergrondinformatie zoek ik op plekken waar volgens mij goede, integere journalistiek wordt bedreven. Dat zijn voornamelijk de traditionele nieuwsorganen, waar ik mee opgegroeid ben. TV valt vaak af, omdat door de snelheid van berichtgeving er weinig tijd voor gedegen achtergrondinformatie over blijft. De vele praatprogramma’s met altijd dezelfde gasten laat ik links liggen. Voor mij is het dagblad Trouw een belangrijke nieuwsbron. Heel goed vind ik de verantwoording die de hoofdredacteur zeer regelmatig aflegt over keuzes die de krant maakt en de ombudsman die redactionele zaken zeer kritisch tegen het licht houdt, als daar discussie over is ontstaan vanuit lezers.

Waar ik heel terughoudend mee omga, is met berichtgeving via sociale media vanwege het gevaar van algoritme. Met algoritmes kan bepaald worden wat je ziet op sociale media én wat jouw ideale volger te zien krijgt. Met algoritmes kan de maker dus van tevoren bepalen wat er gebeurt in een bepaalde situatie.

Echter, wat mij heel erg goed helpt om zicht te hebben en te houden op de wereld om mij heen, zijn de gesprekken met vrienden, familieleden en bekenden. Al vanaf mijn pensioen investeer ik extra in contacten in mijn individuele netwerk. Corona heeft een beetje de klad gebracht in het ritme van deze contacten. Dit najaar probeer ik deze weer op te pakken. Ik maak graag afspraken met vrienden apart meestal in een café of restaurant: op een dinsdagnamiddag in café Ari met een biertje en bitterbal, met een andere vriend doe ik een bakkie op de donderdagochtend in het Wester Paviljoen, of met weer een andere vriend een maandaglunch in De Waal of een lunch in Delta hotel of elders in het land.

Met veel plezier doe ik mee met enkele groepsactiviteiten. Zo ontmoet ik wekelijks een groepje wijkbewoners. Op de woensdagochtend komen wij in de Huiskamer van de wijk bij elkaar en praten over van alles en nog wat.

Dan is er de Past Rotarians club, die tweewekelijks plaatsvindt. Vaak is er een spreker over een bepaald onderwerp. Hoewel dat op zich interessant kan zijn, zoek ik in deze fase van mijn leven meer naar persoonlijke ontmoetingen en gesprekken. Juist binnen deze groep ouderen kan ieders levenservaring extra inspiratie en energie opleveren. Ik pleit daar binnen deze club al enige tijd voor en hoop dat we daarvoor een geschikte opzet kunnen bedenken met elkaar.

Vaste prik al jaren is ons vriendengroepje de heren van Delta, zes mannen die allemaal op een eigen manier in het leven staan. Zonder de andere contacten tekort te doen, vind ik dit groepje het meest intiem en inspirerend. Ongeveer om de twee maanden spreken we af in het Delta Hotel en voeren wij tijdens een simpel etentje heerlijke, intensieve gesprekken over persoonlijke zaken en over alles wat ons (burgerschaps)gevoel raakt. Altijd rijd ik vol energie én houvast in mijn hoofd naar huis en zie uit naar de volgende keer.

Ik merk dat deze ontmoetingen een zeer waardevolle bron van energie en inspiratie zijn. Het helpt mij om niet een sikkeneurige oude man te worden. Integendeel, het helpt mee te blijven doen in deze wereld, er bij te horen en er iets van te begrijpen.