Twee of drie blogs per maand schrijven gaat de laatste tijd niet lukken. Praktisch gezien heeft het te maken met ons chaletje in Friesland, waar we afgelopen maand enkele keren naar toe zijn gegaan. Dat geeft een leuke afleiding van al het coronagedoe. Er moet nog van alles geregeld worden, zoals de aanleg van een terrasje en de inrichting daarvan met wat tuinmeubelen. Belangrijk is ook het leggen van contact met de buren op deze camping. Inmiddels hebben we met de meesten kennis gemaakt en dat voelt goed. Zijn we weer thuis in Rotterdam dan overvalt mij de laatste tijd een gevoel van passiviteit. Ik denk dat het te maken heeft met de berichtgeving en communicatie over de politieke situatie waar ons land zich in bevindt én de al langslepende corona-lockdown. Ik krijg er weinig tot geen energie van.

Luister ik naar het nieuws dan hoor ik politici en media zich in grote woorden druk maken over wat wel en niet gezegd is in de formatiebesprekingen of in de ministerraad over Tweede Kamerleden. De achterliggende inhoudelijke discussie over macht en tegenmacht blijft onderbelicht door dit oeverloze gekrakeel door alle partijen. Wat mij daarbij stoort is dat beide ‘kampen’ nauwelijks de hand in eigen boezem steken. Zowel de regering als de Tweede Kamer zijn verantwoordelijk voor allerlei wetgeving waarin fraudebestrijding en wantrouwen naar de burger het uitgangspunt is. Ondertussen lukt het niet om de tienduizenden burgers, die ten onrechte van fraude zijn beticht, eindelijk te compenseren en te rehabiliteren. Het hun aangedane leed wordt alleen maar groter en groter….

Luister ik naar het nieuws rond corona, dan hoor ik deskundigen en niet deskundigen zich al maanden druk maken om wat er allemaal niet goed gaat in vergelijking met andere landen. De maatregelen die telkens – al of niet – aangescherpt worden, vergroten het draagvlak onder de burgers niet, integendeel. Wij, burgers, worden te weinig meegenomen in het hele proces rond corona.

Ondertussen wacht ik op een nieuwe regering die twee urgente thema’s, namelijk een sociaaleconomisch herstelplan na corona én een groots klimaatplan, zal moeten agenderen. In beide plannen zijn draagvlak en betrokkenheid van burgers essentieel. Echter in de afgelopen coronaperiode zijn er heel veel initiatieven opgezet door burgers, die tot nu toe helaas nauwelijks zijn uitgevoerd. Dat moet en kan anders, liefst vanaf vandaag. Gebruik en activeer de kennis van burgers en stuur die kennis aan vanuit een breed deskundig netwerk. Maak op heel korte termijn – vóór de zomer – een eerste herstelplan dat volop ruimte biedt aan al die goed doordachte plannen uit de horeca, de sport, de fitness, de winkels, kunst, cultuur enz.. Ga er van uit dat de burger weet wat goed voor hem is en dat hij graag energie stopt in dingen die goed voor hem zijn. Onze hoofden moeten na al dat coronagedoe weer volstromen met frisse gedachten.

Wat het klimaatplan betreft moeten we eveneens loskomen uit de mantra van ‘dat is te omvangrijk, dat kost te veel geld, het is niet haalbaar’ enz. enz.. Afgelopen week krijg ik in mijn mailbox een uitnodiging voor de voorpremière van de documentaire Het Paradijs op Aarde begint in Nederland met de energietransitie. Een documentaire van Ruud Koornstra, nationaal energiecommissaris.

Wat een energie straalt deze man uit en wat een prachtige voorbeelden laat hij zien! Na anderhalf uur zit mijn hoofd vol frisse ideeën en energie. De film zit vol met Nederlanders, die in ‘schuurtjes’ de prachtigste uitvindingen doen. Nederland kan koploper worden in deze sector. We kunnen de kilmaatdoelstellingen 2030 halen, want we pakken het slim aan met energie, vervoer en gezonde voeding.

Deze documentaire geeft de burger moed! Mijn gevoel van passiviteit op dit moment maakt plaats voor een positieve energietransitie in mijn hoofd. Ik krijg zowaar weer zin om een blog te schrijven.

PS. Je kunt de documentaire vinden op YouTube. Kijk ook maar eens op http://www.energiecommissie.nl