Blijf Zitten Waar Je Zit….En Verroer Je Niet…  nog zo’n liedje uit de oude doos, waar ik aan moet denken in deze tijd. Als kind speelde ik een paar keer per week verstoppertje. Wanneer je ontdekt was, zong je luidkeels dit liedje, zodat het zoeken naar de anderen nog spannender werd. Houd Je Adem In, Maar Stik Niet…… Dat laatste klinkt wat cynisch op dit moment.

Dat Blijf Zitten Waar Je Zit is nu een opdracht vanuit de overheid voor alle burgers. Iedereen wordt gevraagd zo min mogelijk contact te hebben met andere mensen. En als je contact moet hebben, houdt dan anderhalve meter afstand. Het is lastig in onze geïndividualiseerde Nederlandse samenleving op vrijwillige basis spelregels hierover af te spreken, zo blijkt dit zonnige weekend. Maar het leefgebied wordt klein als je thuis moet blijven. Zijn er ook kinderen die niet naar school kunnen, dan is de verleiding groot om het buiten zonnetje op te zoeken.

Het is sowieso lastig om kinderen binnen te houden. Tegelijkertijd wil je ze niet angstig maken en teveel confronteren met het coronavirus. Dat vraagt om extra energie en creativiteit van ouders. Via sociale media worden er allerlei spelletjes doorgestuurd die ouders kunnen spelen met hun kinderen. Met weinig middelen toch iets leuks doen, wordt herontdekt. Het ouderwetse verstoppertje spelen kun je overal doen. Je kunt het binnen en buiten spelen, met drie of meer kinderen, met eindeloze variaties van aftellen, met ontelbare mogelijkheden om je te verstoppen en nog heel veel meer.

We moeten er met z’n allen voor zorgen De Moed Er In te Houden. Dat kan alleen als we in staat zijn de angst voor het oplopen van het virus in ons hoofd een plekje te geven. Voor mijn lief en mij is het ultieme gedrag om die angst te reguleren de adviezen van de overheid op te volgen. Dus blijven wij in principe in huis of we zitten in ons volkstuintje. Het is dichtbij en er is veel ruimte. Onze kinderen en onze kleindochter zien en spreken we via de app en verder telefoneren we met familie en vrienden. Boodschappen doe ik alleen en meestal in de loop van de ochtend.

Niet alleen de angst reguleren is belangrijk, maar een dagritme hebben ook. Het is goed om je gedachten af en toe op andere zaken te richten. Tot mijn eigen verbazing slaap ik net zo goed als altijd. Ik sta op mijn gewone pensionadotijd op, rond acht uur. Ik doe meteen mijn dagelijkse Pilatesoefeningen. Een goede fysieke conditie is nu extra gewenst! Daarna lees ik uitgebreid de krant onderwijl een kwarkontbijtje verorberend. Dan wordt het even lastig. De krant lezend kom je weer helemaal in de coronasfeer vol angst en onzekerheid. Elke dag opnieuw neem ik mij voor door de dag heen zoveel mogelijk berichtgeving te vermijden. Eerlijk gezegd lukt dat vaak niet. Daarom is het des te prettiger dat we overdag genoeg te klussen en tuinieren hebben in ons volkstuintje. De eerste dagen van de week werk ik nog een aantal uren aan mijn blog. Min of meer vanzelf besteden we aan het eind van de dag veel aandacht aan het eten. We nemen de tijd iets bijzonders klaar te maken, een beetje te experimenteren qua gerechten en kruiden. Het samen eten en daar van genieten is een fijn relaxed moment van de dag. Gek genoeg kijken we ’s avonds minder televisie dan voorheen.

Bij het verstoppertje spelen als kind, herinner ik mij dat ik soms bang was niet gevonden te worden. Dat was helemaal niet leuk. Het Blijf Zitten Waar Je Zit in deze coronacrisis voelt ook een beetje zo. Niemand weet wanneer we veilig uit onze schuilplaatsen mogen komen. Laten we de Moed Er Maar In Houden door af en toe samen te zingen en te klappen vanachter onze ramen of op onze balkons………….