“Hoe kun je jezelf zijn als de beeldvorming over ouderen enerzijds bestaat uit aftakeling of nutteloos achter de geraniums zitten en anderzijds uit overwaardering voor vitaliteit en jeugdige uitstraling. Het is die beeldvorming die ontwikkeling en ontplooiing, dus emancipatie van ouderen barricadeert”. Citaat, uitgesproken door Hedy d’ Ancona tijdens haar Socrates lezing 2017.

Eenmaal met pensioen mag je iedere dag helemaal zelf invullen. Feitelijk hoef je aan niemand daarover verantwoording af te leggen. Dit, ogenschijnlijk logisch gegeven blijft voor mij al zes jaar lang een bijzondere ervaring. Ruim zevenenzestig jaar van mijn leven wordt de dag vooral bepaald door ‘buiten’. Dan, op een door de overheid vastgestelde biologische leeftijd mag je dit van de ene dag op de andere, voor het eerst en voor de rest van je leven geheel zelf bepalen. Het rare is dat voor mij het mogen nog steeds het moeten is. Gekscherend zeg ik vaak ‘het leven is werken’. Het zit kennelijk in mijn karakter naast het feit dat ik in een goed gedrild keurslijf zit. Ik bedoel dat niet zwaar of negatief. Ik heb de ervaring dat het leven pas leuk, zinvol en waardevol is als je er moeite voor moet doen. Ik kan zeggen dat ik mij ook in deze levensfase tot nu toe een gelukkig mens voel……maar toch…..

Statistisch gezien loop je in de derde levensfase tegen een grote berg vol risicofactoren op. De meeste aandacht qua risico’s gaat uit naar gezondheidsproblemen als beroerte, dementie, depressie, hartziekten en kanker. Maar je kunt ook kwetsbaar worden als je weinig veerkracht hebt of gebrek aan competenties. Je hebt bijvoorbeeld geen hobby’s en weet niet hoe je de dag een beetje leuk kan doorkomen. Je voelt je nutteloos en wordt apathisch. Je bent niet goed in sociale contacten. Het resultaat kan zijn dat je je eenzaam voelt en levensmoe wordt. Veel ouderen gaan terugdenkend aan het verleden tobben over niet goed verwerkte levenservaringen met als gevolg dat ze depressief worden.

Als het over ouder worden gaat in de media en in de volksmond, lijkt het wel er een grote grijze wolk met gevaarlijke stoffen boven Nederland hangt. Zo zwaar dat we zelfs een euthanasiewet voorbereiden waarmee vijfenzeventig plussers zelf kunnen beslissen uit het leven te stappen. Begrijp mij goed, ik ben niet tegen euthanasie. Voor mij is het echter belangrijk dat de aandacht van de samenleving verlegd wordt naar de groeipotentie van ouderen. Die groeipotentie stopt namelijk niet op het moment dat de overheid ons met pensioen stuurt! Als gerontoloog en ervaringsdeskundige wil ik deze beeldvorming van groei en doorontwikkeling van ouderen helpen versterken onder andere door het schrijven van een blog.

Tegelijkertijd zoek ik in mijn netwerk naar gelijkgezinden, die het mogelijk maken om deze beeldvorming groot en breed uit te venten. Zo is er een contact tot stand gekomen met een groepje ervaren mediaprofessionals. Zij hebben het platform GreyWorks opgericht: http://www.greyworks.eu. Dit collectief wil de beeldvorming rond de grote groep fitte en actieve ouderen zichtbaar maken. Zij maken daartoe video en audioproducties waarin ouderen klip en klaar laten zien en horen dat zij zelf bepalen of ze mee willen blijven doen. Zij laten zien dat je nooit te oud bent om te leren en dat je het nodige geluk kunt afdwingen als je je goed voorbereid op deze derde levensfase,

Zo lang als mogelijk wil ik een fitte en actieve oudere zijn. Ik blijf zoeken naar inspiratie en uitdaging in mijn directe omgeving. Daarmee blijf ik werken aan mijzelf, zoals ik  dat eigenlijk al mijn hele leven heb gedaan. In beweging blijven samen met anderen is een fulltime job en daarom noem ik mijzelf met een vette knipoog ‘fulltimepensionado’.

Tegen jong en oud zou ik willen zeggen: ‘Join the club’!…..