Soms kan ik me niet voorstellen dat ik al 71 jaar op deze aardkloot rondloop. Terugkijkend vliegt de tijd voorbij. Zo mijmerend over het verleden en het heden voelt het alsof ik in grote zeven-mijl-stappen door mijn leven ga.

Zo weet ik nog dat ik als vierjarige met mijn vader mee mocht in de trolleybus naar de stad. Hij  ontmoette dan in een cafeetje in de Jansstraat in Arnhem mensen, die hij kende uit de oorlog. Zij rookten sigaren, sigaretten en pijp. De buschauffeur op de heen- en de terugweg mocht ik standaard twee sigaretten namens mijn vader geven. Mijn moeder rookte ook. Op mijn vijftiende lurkte ik aan een pijp en even later ging ik aan de sigaret, want ‘goed’ voorbeeld doet volgen. Gelukkig is het mij gelukt zo rond mijn dertigste ermee te stoppen. Deze week lees ik voor de zoveelste keer wat een verschrikkelijke ellende roken oplevert.

Herinneringen kunnen ook opkomen door reuk. Soms ruik ik het klaslokaal en de boeken op mijn lagere school, een katholieke jongensschool van de fraters van Utrecht. Vanaf mijn vroegste jeugd hoorde ik over seksueel misbruik, ook in de katholieke kerk. Mijn vader en moeder waarschuwde ons als kind al op een vrij nuchtere toon daarvoor. Ik denk niet dat ik het toen helemaal begreep. Deze week lees ik dat een groot onderzoek naar seksueel misbruik in de Nederlandse katholieke kerk wordt afgerond en beëindigd. Voortschrijdend inzicht zou je denken, kan dit soort problemen grotendeels voorkomen. Maar niets is minder waar. Anno 2017 is op het vlak van ongewenste intimiteiten wereldwijd de MeToo discussie in volle gang. Hoe bizar ook, het stopt niet.

En wat te denken van goede doelen. Het Glazen Huis weet de laatste jaren tijdens de kerst heel Nederland te verleiden bij te dragen aan een goed doel. Mijn eerste goede doel ervaringen tijdens de lagere school was het sparen van melkfles doppen van een soort zilverpapier voor de arme ‘zwartjes’ in Afrika. Moet je nagaan! Naastenliefde is een belangrijk goed. Samen stilstaan bij grote noden in de wereld ook. Maar lossen dit soort acties structureel iets op? Armoede, oorlogsgeweld, natuurgeweld brengen grote vluchtelingenstromen op gang hebben we de laatste jaren van dichtbij meegemaakt. Wij noemen die wanhopig zoekende mensen dan oorlogsvluchtelingen of economische vluchtelingen. Het vluchtelingenbeleid in ons land verhardt. Gaat het om economische vluchtelingen, die wanhopig op een bootje stappen en vervolgens verdrinken in de Middellandse zee, dan zeggen velen dat het aan henzelf te wijten is. En hoe moeizaam gaan we in ons land om met het kinderpardon? Maar liefst 92% van de aanvragen wordt afgewezen.

Dit jaar gaat Serious Request geld ophalen om ouders en kinderen te herenigen die elkaar door ramp of conflict kwijt geraakt zijn. Absoluut een goed doel, dat besef ik met heel mijn hart, lijf en leden. Hoeveel heb ik niet te danken aan het feit dat ik opgegroeid ben in Nederland in een gezin met een vader, moeder, broer en zussen. In een land dat na de 2e W.O. langzamerhand meer en meer welvaart heeft mogen bereiken. Ik leef al eenenzeventig jaar in een van de gelukkigste landen op de wereld. ‘Adel verplicht’ zou ik zeggen, dus het is fantastisch dat betrokken programmamakers van 3FM zich inzetten voor goede doelen en dat zij ons weer eens met de neus op de feiten drukken.

Tegelijk zouden we moeten beseffen dat veel van deze goede doelenacties structureel opgelost kunnen worden door de politiek. Pak daarom het kinderpardon mee in deze actie gericht op ouders en kinderen. Geef een signaal aan de Nederlandse politiek: ‘Laat niet 1300 kinderen in de kou staan.’ En laat al die gulle gevers beseffen hoeveel macht zij hebben in een democratisch landje om politici te kiezen die bruggen willen bouwen in plaats van hoge muren.

Ik wens jullie allen fijne Kerstdagen en een gelukkig en gezond 2018.