Het is 13 juli in de vroege ochtend als mijn lief en ik bij de bagageband staan op het vliegveld van Irkutsk in afwachting van onze bagage. We zijn terug op de plek in midden Siberië waar we vorig jaar ons Transmongolië express avontuur helaas moesten afbreken. Tijdens een romantisch avondje in een leuk restaurantje aan het Baikalmeer wordt de tas van mijn lief met paspoort en visa gestolen. Einde reis! Maar van opgeven willen we niets weten. We gaan deze reis, nu een jaar later, alsnog afmaken. Met hulp van de sympathieke reisorganisatie YourPlanetTravel hebben we een mooie reis-op-maat samengesteld. Beginnend in Rusland, hier in Irkutsk, om te acclimatiseren en dan met de express eerst naar Mongolië en vervolgens naar China. We hebben er zin in. Vooral kijken we uit naar ons Mongolië avontuur, als we het echte nomadenleven mee gaan maken: overnachten in orginele gers met toilet, bestaande uit een gat in de grond met twee planken erover. Na Mongolië zullen we doorreizen naar Beijing en daar o.a. de Chinese Muur bezoeken, de Verboden stad en het beroemde en beruchte Plein van de Vrede. Vervolgens met de hoge snelheidstrein nog naar Hangzou en Shanghai. Kortom, dat wordt een bijzondere en avontuurlijke vakantie!

Een beetje gammel na totaal 20 uur reizen, staan we te wachten op onze koffers. Het duurt lang en nog steeds zijn onze koffers er niet. En dan stopt de band, er komt geen bagage meer. Even denk ik bij mijzelf: ‘Oh, nee, toch niet weer pech op deze reis?’ Maar meteen daarna komt de gedachte op: ‘Ach een paspoort kwijtraken is vele malen erger. Een tandenborstel, wat ondergoed en kleren kun je altijd wel kopen.’ Gelukkig staat dezelfde chauffeur op ons te wachten als vorig jaar. Hij spreekt nauwelijks een woord Engels, maar natuurlijk begrijpt hij wat er aan de hand is en helpt de voor ons onleesbare Russische formulieren in te vullen. Waarschijnlijk is onze bagage achtergebleven in Moskou, waar we zijn overgestapt in het vliegtuig naar Irkutsk. Hopelijk komen de koffers alsnog op tijd. We hebben drie dagen dan stappen we op de Transmongolië trein.

Het is vijf uur in de ochtend als we bij onze homestay aanbellen met onze beide, kleine rugzakken als enige bagage. We hebben er voor gekozen om te overnachten bij een Russische familie in een gewoon huis om zo een beetje het echte Rusland te ervaren. Het blijkt een driekamer-appartementje te zijn in een groot, grauw uitziend wooncomplex, gelegen op een slordig geasfalteerde parkeerplaats. Het appartement heeft een dubbele voordeur met allerlei deurbeslag. De entree en het halletje zien er unheimisch uit. Een oudere vrouw en haar volwassen dochter staan ons in ochtendjas op te wachten. De dochter laat ons zonder iets te zeggen onze kamer zien en de er tegenover gelegen (gemeenschappelijke) badkamer en keuken. Waarschijnlijk is onze kamer normaal de woonkamer, want hij staat volgepropt met eikenhouten meubilair, inclusief een versleten bedbank. De binnendeuren en de kozijnen blijken beplakt te zijn met plakplastic dat op hout lijkt. Tja, dat ziet er wat anders uit dan in de meeste hotelletjes. Maar we willen avontuur, dus krijgen we dat. De oudere vrouw blijkt een beetje Duits te spreken. Via haar horen we dat de chauffeur contact houdt met het vliegveld over onze bagage. We gaan eerst wat bijslapen in het besef dat tandenpoetsen en jezelf verschonen na het douchen straks even niet mogelijk is. Erg comfortabel ligt de bedbank niet. Ik zie het maar als een goede oefening voor het verblijf straks bij de nomadenstammen in Mongolië.

Een paar uur later worden we wakker van de lucht van gebakken ei en flensjes. In de keuken staat een Russisch ontbijtje voor ons klaar…. onze avontuurlijke vakantie is nu echt begonnen.