Enkele weken geleden laat een van de kleinkinderen van mijn schoonzus trots haar schoolrapport van de basisschool zien. Het rapport is een boekwerkje dat uiteraard door haar leerkracht is ingevuld. Maar op twee pagina’s heeft zij zichzelf uitgebreid mogen beoordelen. Dat vind ik nou goed bedacht. Zo worden kinderen al op jonge leeftijd gestimuleerd kritisch naar zichzelf en hun prestaties te kijken. Het is het begin van zelfreflectie, dat ieder individu gedurende zijn leven goed kan gebruiken. Het kan je helpen om gezond, vitaal en gemotiveerd in het leven te blijven staan. Wat leuk is dat zij behoort tot de zogeheten Y2 generatie (geboren tussen 2000-2015). Deze jonge generatie wordt gekenmerkt als ‘vrije, heldere geesten die heel bewust in de wereld staan’.

In mijn vorige blog schrijf ik: ‘De wereld om ons heen is gigantisch snel aan het veranderen en wordt mede daardoor steeds complexer.’ Om je in een dergelijke wereld staande te houden zullen we met elkaar deze cultuurveranderingen moeten zien te volgen. In onze geïndividualiseerde Westerse samenleving spelen de verschillende generaties de rol van cultuurvernieuwers. Aart Bontekoning schrijft in zijn boek ‘Generaties, werk in uitvoering’ (2012): ‘Generaties zijn clusters leeftijdsgenoten, geboorte cohorten, die bestemd zijn om de cultuur te vernieuwen van sociale systemen, waar ze deel van uitmaken, zoals organisaties en verenigingen.’  Iedere 15 jaar ongeveer ontstaat er een nieuwe generatie, die telkens op geheel eigen wijze omgaat met die versnelling en complexiteit. Bij de Y generatie (geboren tussen 1985-2000) is het besef aanwezig dat je als individu alleen maar prettig kan leven als je in de gelegenheid wordt gesteld om eigen keuzes te maken. Om dat te laten zien willen jongeren bijvoorbeeld na de middelbare school eerst een jaartje op wereldreis en dan pas verder studeren of de arbeidsmarkt op. Deze nieuwe generatie jongeren die nu de arbeidsmarkt gaat binnenstromen, zoekt naar balans tussen werk en privé, naar balans tussen geld verdienen en zinvol bezig zijn. Organisaties hebben er baat bij om positief en pro actief in te spelen op deze nieuwkomers, want zij zijn creatief en multi-tasker. De organisatie moet wel beseffen dat de Y generatie een broertje dood heeft aan hiërarchie. Deze jongeren hebben een groot zelfvertrouwen, maar moeten nog leren wat dat waard is. We zien dat het aantal jongeren toeneemt dat een eigen bedrijfje opstart en daar carrière in gaat maken. Tegelijkertijd krijgen steeds meer jongeren al vroeg een burn out. Ons land wordt op dit moment geleid door de Pragmatische generatie van Rutte, Samson, Asscher. Kenmerkend voor die generatie is dat het nuchtere ‘verbinders’ zijn, die diversiteit positief en pragmatisch benutten. Ik ben van de protestgeneratie (geboren tussen 1940-1955), ook wel babyboom generatie genoemd met hoofdkenmerken: idealisme en gedreven democratisering. Mijn hele leven hebben die kenmerken een belangrijke rol gespeeld tot op de dag van vandaag.

Ook nu, als fulltime pensionado van deze generatie, wil ik een vitale idealist zijn die zinvol actief is, open staat voor, en leert van de andere generaties.