Stel je voor een levensverwachting tot 100 jaar! Mijn kleinkinderen hebben daar grote kans op. Vijftig procent van de huidige vijfjarigen in de VS heeft een levensverwachting van 100 jaar (Stanford University). In Nederland zal het niet veel anders zijn, vermoed ik. Als opa denk ik meteen: Hoe worden onze kleinkinderen op een goede en zinvolle manier 100 jaar?

Als ik kijk naar de huidige traditionele routekaart van opgroeien, werken en pensioen, denk ik dat deze niet meer toereikend zal zijn. Hoe betalen we dertig jaar lang pensioen voor miljoenen niet werkende medeburgers? En ook, hoe ontwikkelt zich de kwaliteit van leven van deze alsmaar ouder wordende mens? Onze kleinkinderen zullen behoefte hebben aan een levensloop, die gefaciliteerd wordt door grote flexibiliteit op educatief, sociaal, cultureel en financieel gebied.

Het begint met het principe dat iedere burger de kans krijgt om zich blijvend te kunnen ontplooien, ook op z’n 40e, 60e, 70e en 90e levensjaar. Dat kan financieel als iedereen een life long learning budget mee krijgt, dat ingezet wordt wanneer men maar wil. Daarnaast is het nodig meer intergenerationeel naar arbeid en samenleven te kijken: hoe kunnen we jong en oud gezamenlijk inzetten en zo meerwaarde bewerkstelligen in werkprocessen en tegelijkertijd iedereen gemotiveerd en actief houden? En tenslotte zal ieder voor zich kunnen bepalen wanneer gedeeltelijk of helemaal gestopt wordt met betaald werken. Uiteraard zullen daarvoor creatieve financiële (pensioen)constructies bedacht worden.

Kijkend naar mijn eigen levensloop verloopt deze al enigszins flexibel. Zo heb ik rond mijn vijftigste naast mijn werk de studie gerontologie gedaan. Daarna ben ik een eigen onderzoeks- en adviesbureau gestart. Dankzij de mogelijkheid een klein deel van mijn pensioen eerder in te zetten en minder uren te werken, heb ik met plezier langer kunnen doorwerken dan mijn pensioengerechtigde leeftijd. Zo langzaam afbouwen maakt de overgang naar andere activiteiten dan (betaald) werken stukken soepeler. Voor mij is het nu als fulltime pensionado belangrijk dat ik qua activiteiten het gevoel heb er maatschappelijk nog helemaal bij te horen.

De komende periode zal echter mijn gezondheid een belangrijke factor van welbevinden zijn. Zeker bij ouder worden blijft er grote kans op fysieke en psychische gebreken en/of achteruitgang. Voor onze kleinkinderen is er qua gezondheid meer hoop. In de nabije toekomst zullen ernstige ziektes als kanker en alzheimer vroegtijdig worden opgespoord. Preventie, genezing en verbetering hebben dan grotere kans van slagen. In dat perspectief ziet de toekomst voor mijn kleinkinderen om goed 100 jaar te worden er hoopvol uit.

Voor nu, december 2023, wens ik speciaal mijn kleinkinderen een fijn, gezond en gelukkig leven….. En wie weet lezen zij straks als ze volwassen zijn dit blog van hun opa en zullen zij daarvan extra energie en inspiratie krijgen voor hun verdere levensloop……….

Eigenlijk wens ik dat al mijn dierbaren en mijn lezers!!!

Steeds duidelijker speelt mijn sociale leven zich af tussen zeventig plussers. Mijn broers, zussen, schoonzussen en zwagers zijn bijna allemaal zeventig plus. Mijn vrienden netwerk is gevarieerder qua leeftijd, maar ook daar neemt de zeventig plusser een prominente plek in. Het is mooi dat je veel gemeenschappelijks kan delen met mensen van dezelfde generatie. Tegelijkertijd heb ik sterke behoefte aan contacten met jongere generaties. Ik moet daarvoor bewust op pad, behalve als het om mijn kinderen en kleinkinderen gaat. Intergenerationeel contact houdt mij jong van geest en geeft vaak frisse energie om het dagelijks leven de moeite waard te blijven vinden, ook al ga je fysiek achteruit.

Natuurlijk kun je ook van leeftijdsgenoten energie krijgen. Mijn oudste broer en schoonzus, die beiden volgend jaar 80 hopen te worden, zijn vorige week op de e-bike naar Rotterdam gefietst. Bepakt en bezakt vanuit Huissen fietsen zij jaarlijks in de zomer enkele weken door Nederland. Binnen hun eigen gezin en in onze familie wordt hun fietsvakantie als een grote prestatie gezien. Het laat zien hoe je op hoge leeftijd nog volop mee kan doen, niet alleen fysiek en mentaal, maar ook eigentijds. Mijn broer maakt zelfs tijdens deze vakanties een vlog-verslag en stuurt dat dagelijks via de app naar zijn eigen kinderen en kleinkinderen.

In mijn dromen wil ik mij nog wel eens een jonge god voelen. Maar de realiteit van deze zevenenzeventig jarige is dat ik elke dag met een stram lijf uit mijn bed stap en eerst moet beginnen met ochtendgymnastiek. Pas daarna start het ‘echte’ pensionado leven. Dat leven houdt in dagelijks zoeken naar activiteiten die voor mij persoonlijk leuk en betekenisvol zijn, zoals: klusjes doen op het gebied van communicatie binnen de VvE van ons appartementencomplex, de Huiskamer van de Wijk organiseren, lid zijn van de Past Rotarian club, een cursus Stoïcijnse Levenskunst volgen, afspreken met vrienden om over ‘van alles en nog wat’ te praten, een blog schrijven, met mijn lief mee op een wildplukwandeling in het kader van haar theeopleiding, oppassen op kleinkinderen, af en toe een paar dagen naar Langweer…… en zo nog heel veel meer. Elke keer als ik de dag goed gevuld krijg, voel ik mij een beetje een jonge god.

Mijn lief speelt een belangrijke rol bij het zoeken en vinden van activiteiten die inspireren en energie geven. Zij is qua karakter iets avontuurlijker en dynamischer dan ik. Het mooie is dat wij elkaar al vijftig jaar uitdagen om actief te blijven en geïnteresseerd in alles en iedereen.

En, eerlijk gezegd….. mijn lief is zeven jaar jonger, een betere aansporing om nog als een jonge god mee te willen blijven doen, is er toch niet?….

“Arts en onderzoeker Machteld Huber maakt school met haar ideeën over positieve gezondheid. Van de krachten die gezond maken, vindt ze zingeving ‘de sterkste’ “, aldus de krantenkop boven het interview in Trouw.

Deze krantenkop uit mijn hart is gegrepen. Vanaf mijn pensioen ben ik extra bewust op zoek naar zingeving en inspiratie in mijn leven. De titels van mijn blogs duiden deze zoektocht: Goed Gevoel Kompas – Rust Roest – That’s Life – De BV Mensenmens – Hoezo Oud en Afhankelijk – Zelfonderhoud – Fundamentele Behoeften – All Inclusive Gevoel – Maatschappelijke Levenskracht – Er Toe Doen – 130 Jaar Gezond Oud Worden – Geluksmomenten – Blijf Altijd Jezelf – Ergens Bij Willen Horen – Waartoe Zijn We Op Aarde – Dagelijkse Worsteling – Mijn Persoonlijke Canon – Dor Hout – Verdriet en Inspiratie – Verleden en Heden – Geluksvogel ….. en natuurlijk mijn blog De Schijf van Vijf Voor Een Zinvol Leven (14 februari 2019).

Ergens in mijn lijf zit al mijn hele leven een kompas, dat mij helpt in de dagelijkse zoektocht naar een gelukkig en zinvol leven. In plaats van mediteren, reflecteer ik af en toe op mijn leven met behulp van de Schijf van Vijf voor een Zinvol Leven. Ik kijk dan naar hoogte- en dieptepunten en vraag mij af hoe ik telkens weer de juiste balans op de vijf levensdomeinen vind. Mijn focus ligt dan vooral op het levensdomein zingeving/inspiratie in combinatie met het levensdomein sociale contacten. Uit onderzoek (Baltes & Petzold) weten we dat die levensdomeinen vooral leiden tot een gelukkig leven.

Machteld Huber definieert gezondheid als ‘het vermogen om met het leven om te gaan’. Gezondheid is meer dan alleen maar afwezigheid van ziekte. In haar onderzoek heeft zij aan patiënten gevraagd welke begrippen zij associëren met gezond. Uiteindelijk komt zij tot zes dimensies, die zij positieve gezondheid heeft genoemd: lichamelijk – mentaal – spiritueel/existentieel of zingeving – kwaliteit van leven – meedoen – dagelijkse functioneren.

Uit deze onderzoeken blijkt dat gelukkig zijn vooral ook te maken heeft met je innerlijke kompas en je eigen veerkracht waarmee je de dagelijkse balans zoekt. Het vermogen om met het leven om te gaan noem ik vaak simpel gezegd ‘hard werken aan jezelf’.