Maar liefst 7 op de 10 vijftigplussers voelt zich onvoldoende gewaardeerd door de samenleving. SIRE wil met de nieuwe campagne ‘Je bent nooit te oud om te leven’ het patroon doorbreken door inspirerende vijftigplussers te laten zien die midden in het leven staan en daarmee de vooroordelen ontkrachten….

Uit wetenschappelijk onderzoek (o.a. The Berlin Aging Study, Aging from 70 to100, Baltes c.s.1997) weten we dat rond je vijfenveertigste gemiddeld het accent van groei en ontwikkeling verschuift naar je competenties op het gebied van ervaringskennis. Juist deze competentie kan blijven groeien tot op zeer hoge leeftijd. Om dus ‘midden in het leven te blijven staan’ is het wijs je daarvan bewust te zijn. Dat geldt voor de samenleving én voor het individu.

Zo heb ik na mijn pensionering drie belangrijke besluiten genomen, allen direct gerelateerd aan mijn ervaringskennis: ik ga blogs schrijven over mijn eigen ouder worden; ik word actief als vrijwilliger in mijn directe leefomgeving; ik neem mij voor te blijven zoeken naar inspiratie en zingeving….tot de laatste snik… Nu, ruim tien jaar verder, kan ik zeggen: ik leef met volle teugen!

Onlangs heb ik nog een prachtige ervaring opgedaan. Mijn lief heeft na haar pensionering spontaan besloten als hobby een thee opleiding te volgen. Nu mag ze zich theesommelier noemen. Natuurlijk volgen wij elkaars activiteiten, want van elkaar kun je veel blijven leren. In het voorjaar krijgt zij een aanbod voor een bijzondere Tea Training in Sri Lanka. Deze kans laten we niet voorbij gaan en ik mag mee! Het is een fantastische uitdaging even uit onze pensionado-comfortzone van alledag te stappen.

Afgelopen juni vertrekken we dan voor drie weken naar Sri Lanka, waarvan we tien dagen met een groepje van theeliefhebbers verblijven op twee kleinschalige theeplantages: Amba Estate en Kaley Estate. Het zijn biologische thee boerderijen, hebben een pension en zijn bewust sociale ondernemingen. Hun doel is om de lokale werkgelegenheid en inkomens te maximaliseren en tegelijkertijd de natuurlijke omgeving te behouden en te herstellen. Er wordt samengewerkt met de lokale gemeenschap om een scala aan ambachtelijke producten te produceren en te exporteren. Ze bieden kleine groepjes gasten de mogelijkheid om te ontspannen en op te laden op de mooiste plekken in Sri Lanka.

Vanaf de eerste dag op de theeplantage kost het mij geen enkele moeite om uit mijn comfortzone te stappen. Ik ontmoet alleen maar blije mensen. De werknemers komen uit de directe omgeving, krijgen een goede opleiding en een goed salaris. Zij vormen een hechte gemeenschap. Hun enthousiasme is hartverwarmend. We krijgen uitgebreid informatie over de geschiedenis van Sri Lanka en de soorten thee. Maar het mooiste is de praktijk. De theeplukkers nemen ons mee in de velden en leren ons de juiste blaadjes te plukken. Zij helpen ons in de kleine fabriek deze blaadjes handmatig te verwerken tot zwarte, witte of groene thee. Ontbijt, lunch en avondeten wordt met liefde klaargemaakt en opgediend, precies zoals zij thuis gewend zijn. Al het eten komt uit de directe omgeving. Zelfs waag ik het erop om af en toe te eten zonder bestek, zoals iedereen, gewoon met mijn rechterhand.

Vol positieve adrenaline in ons lijf zijn mijn lief en ik inmiddels weer thuis, heel veel ervaringen rijker. De komende blogs ga ik daar zeker meer over vertellen.