Het de 13^e dag van onze vakantie, de laatste dag in Rusland. Morgen reizen we verder naar Mongolië. Mijn lief en ik voelen ons vandaag na de lange treinreis en aansluitende warme douche in ons chalet-achtige hotelletje aan het Baikalmeer fris en fruitig. We slenteren al chillend wat langs het meer. Het Baikalmeer, gelegen in Midden Siberië is het grootste zoetwatermeer ter wereld, zo groot als Nederland en België samen. Het water is kraakhelder en ijskoud. Na een flinke zonpauze lopen we verder naar het centrum van het stadje Listvyanka. We kopen wat baboesjka’s op het lokale marktje als souvenirtje voor de kinderen. Uiteindelijk belanden we begin van de avond op een buitenterrasje, waar we wat gaan drinken en eten. Uit de speakers klinkt luide muziek, verzorgd door een discjockey. Een aantal Russen is zeer enthousiast aan het dansen. Het is niet erg druk. We gaan aan een lange tafel met losse banken zitten. Naast ons zit een jonge Russische vrouw met haar zoontje. We proberen met handen en voeten een gesprekje met haar aan te gaan. Een tafel verder zit een groepje Russen, van wie de meesten al aardig dronken zijn. Gelukkig wel op een leuke manier. We drinken een lekker koud biertje en eten een simpel vleesgerecht. Het is een heerlijke zwoele zomeravond, er klinkt leuke muziek. We voelen ons ontzettend blij en genieten met volle teugen van onze fantastische reiservaringen tot nu toe. Als mijn lief gaat dansen met onze Russische buurvrouw, ga ik op haar plaats zitten, zodat ik de dansvloer kan zien en wat foto’s kan maken. Naast mij op de bank ligt onze kleine rugzak en daaronder de bruine handtas van mijn lief. Ik maak wat foto’s van mijn enthousiast dansende lief. Dan voel ik vaag iemand achter mij langslopen, die mij aanraakt en ook nog iets zegt. Pas, tien, twintig, dertig??? seconden later dringt het tot mij door: de handtas! Ik kijk naast me en zie alleen de rugzak liggen. Ik voel een lichte paniek opkomen, twijfel, kijk nog eens, ook onder de bank, maar ik weet dat de handtas gestolen is. We hebben net op het dorpspleintje contant geld gepind, maar het ergste is dat naast haar nieuwe IPhone, geld en pasjes, ook haar paspoort met visa voor Rusland, Mongolië en China in de tas zit. Dit is einde reis, einde vakantie, weg Mongolië en China flitst het door mijn hoofd. Ik ren naar mijn dansende lief en al gauw klinkt er links en rechts ‘her bag is stolen’. Een  van de dronken Russen roept ‘keep calm, wait here, the police’ en samen met een andere behulpzame Rus, die een zwart T-shirt aan heeft met de afbeelding van Poetin erop, verdwijnen zij naar buiten. We weten niet beters te doen dan te wachten. De muziek en het dansen gaat vrolijk verder. Mijn lief is ook maar weer gaan dansen en probeert zo haar gevoelens van onmacht en frustratie te kanaliseren. Ik probeer ondertussen contact te maken met andere mensen met de vraag of zij iets gezien hebben. Dan, zo’n tien minuten later worden we naar buiten geroepen. Daar staat een politieauto met vijf agenten en achter in de auto zitten een man en een vrouw. Die twee hebben we eerder gezien vanavond.

……wordt vervolgd