De afgelopen weken droom ik regelmatig over dezelfde vrouw. Zij is het ene moment jong en mooi, het andere moment serieus en wetenschappelijk, en dan ineens verandert ze in een oude heks. In een van die dromen, droom ik, dat ik een jonge fulltime pensionado ben van 70 jaar. Ik zit voor de televisie en kijk naar het programma Zomergasten en zie daar een mooie, jonge wetenschapper. Ze heet Andrea Maier en leidt een onderzoeksinstituut voor veroudering in Australië. Ze vertelt dat zij met een anti verouderingsonderzoek bezig is en garandeert ons dat wij straks gezond 130 jaar oud kunnen worden. Niet oud en rimpelig, ziek, zwak, misselijk en de dagen zat, maar redelijk vitaal. Als we dan 130 jaar oud zijn, vallen we gewoon dood neer, en dat was het dan. Ik zei het al, ze is niet alleen mooi en jong, maar tevens erg slim. Ze ziet ouderdom als een ziekte en een ziekte kan en moet je bestrijden. Hoe? In dit geval door ouderdomscellen te verwijderen! En ja, bij muizen is het al gelukt. Juist als ze gaat vertellen waarom we 130 jaar worden en niet 90, 100 of 125, schrik ik wakker in die droom en ben ik ineens een hoogbejaarde fulltime pensionado van 123 jaar. De bloedmooie vrouw is veranderd in een hebberige heks, die het geld uit mijn handen grist, dat ik moet betalen voor het weekendverblijf met ons hele gezin. Het is de huur, inclusief schoonmaakkosten en ontbijt, van het vakantiekasteeltje waar we ons jaarlijkse gezinsweekend hebben gehouden. Op de een of andere manier zijn we met het hele gezin terechtgekomen op het wereldberoemde Australian Family Resort. Hier staan maar liefst 130 Harry Potterachtige vakantiekastelen en mijn droomvrouw is daar de eigenaresse van. Mijn lief en ik vieren ons 95 jarig huwelijk. Tot mijn 70ste verjaardag organiseerden we jaarlijks een weekend met de familie van mijn lief. Maar toen de anti verouderingspillen van Andrea hun werk gingen doen, zijn we noodgedwongen overgestapt op het gezinsweekend, simpelweg omdat de familiegroep veel te groot geworden is. Ik heb nu als 123 jarige ‘pater familias’ meer dan genoeg aan mijn eigen gezin. Onze twee kinderen, een meisje en een jongen, zijn 85 en 83 jaar. Zij hebben totaal vier kinderen, mijn kleinkinderen, en die zijn tussen de 35 en 50 jaar. Drie van mijn kleinkinderen hebben ook weer kinderen, totaal 15. Dat zijn mijn achterkleinkinderen, die qua leeftijd variëren van 7 tot 25 jaar. Tot slot heeft mijn oudste achterkleinkind een zesling bij zich, pasgeboren. Zij wil geen man, maar wel een groot gezin, en dan ook in één keer. Tja, dat is de jeugd van tegenwoordig! Ik raak soms de tel een beetje kwijt. Namen, inclusief die van de aanhang, is een ramp. Het is erg vervelend als ik een naam niet meer weet. Mijn kinderen zeggen dan dat ik dement aan het worden ben. Dat is een nachtmerrie voor mij als 123 jarige. En zo eindigt deze droom in een nachtmerrie. Ik haal alle namen door elkaar en hoor mijn kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen, de aanhang en zelfs de pasgeboren zesling keihard lachen. De jonge, mooie vrouw die inmiddels op mijn eigen lief lijkt, lacht het hardst en verandert langzaam in een hysterische heks. Ze schreeuwt: ‘Je bent een stomme, oude fulltime pensionado met die stomme anti verouderingspillen. Je kost alleen maar geld, je had al lang dood moeten zijn…’. Op dat moment ontwaak ik uit deze boze droom en kijk paniekerig om mij heen. Gelukkig zie in het half donker mijn lief naast mij liggen. Met haar 116 jaar is ze nog steeds even mooi en aantrekkelijk.

wordt vervolgd….